سفارش تبلیغ
صبا ویژن

از دوست به یادگار دردی دارم

صفحه خانگی پارسی یار درباره

قلب به قلب

خدا 

قلب به قلب

 

 

می خواهم امروز برایت نامه ای بنویسم.  نامه ای نه از جنس نامه های دیگر. نامه ای از قلب به قلب.

عزیز من! من گمانم که قلب ها نیز قلب دارند. قلبی درون قلب. شاید بتوان آن را به حافظه کوتاه مدت و بلند مدت همانند کرد. می دانی چرا به این نتیجه رسیده ام؟  ما کسان زیادی را دوست داریم. از فرزندان و پدر و مادر و برادر و خواهر و همسر تا دوستان و حتی می توان گفت که طبیعت انسانی ما حکم می کند همه انسان ها را به نحوی دوست بداریم. ولی با خود می گویم که اگر دوستی و محبت جایگاهش در قلب است پس چگونه وقتی احساس می کنیم کسی را عاشقانه دوست می داریم، عشق او را از همه عشق ها ممتاز می دانیم و حتی هیچ کس از نزدیک ترین نزدیکان را رقیب او حساب نمی آوریم و حتی احساس می کنیم که قلبمان از او پر شده است و او تنها در ما زندگی می کند؟

آری من گمانم که در درون قلب ما که جایگاه مهر و محبت است قلب دیگری وجود دارد که ویژه عشق است. معشوق با همه سنگینی و وقار خود آن را کاملا تسخیر می کند ولی همه دوست داشتن های دیگر حتی مهر پدر و مادر و فرزند نمی تواند بر آن سایه افکند یا ذره ای بر آن اثر بگذارد.

این است راز ماندگاری عشق تو.  آری زیرا  تو نه در قلب من، که در قلب قلب من جای داری.  تو برای همیشه مانا و جاودان در قلب قلب منی.